Dushi Korsou

Hallo lieve lezers,

Een erg late blog. De afgelopen twee weken heb ik nauwelijks tijd gehad om überhaupt te ademen. Mijn leven hier is zo veel drukker dan in Nederland.

Inmiddels heb ik mijn autootje weer terug en is mijn antibioticakuur achter de rug. Dit heeft zich direct geresulteerd in 3 stapavonden en gekkigheid. Ik kan het ook niet laten ☺️

Afgelopen zondag was de mooiste dag Curacao tot nu toe. Met het hele huis zijn wij met een Catamaran boot gevaren naar de Fuik baai om Fuik You te vieren. Fuik You is de kleine versie van de welbekende Fuikdag. De drank vloeide rijkelijk, en ik lag heerlijk te dobberen in een zwemband bij een stel boten. Al mijn vriendinnen uit het andere huis waren er ook, wat het nog gezelliger maakte. Nu kan ik echt niet wachten tot Fuikdag!

Aanstaande maandag komt mijn familie eindelijk naar het eiland. Ik ben zo blij om mama, opa en oma weer te zien! Ik heb absoluut geen heimwee, maar ik sta te popelen om hen het eiland te laten zien waar ik mijzelf zo thuis voel. Ook is het natuurlijk altijd fijn om zo ver weg mensen van het thuisfront te zien. Vanwege het tijdsverschil en tijdsgebrek spreek ik het thuisfront minder dan verwacht. Dit is natuurlijk erg balen, want ik vertel heel graag wat ik hier allemaal meemaak. Lang leve Whatsapp!

Op mijn stage gaat alles z’n gangetje. Inmiddels zijn er een aantal mensen overleden, maar er komen er meer bij dan dat er daadwerkelijk gaan. Op dit moment hebben wij 22 van de 24 bedden vol. Ik merk wel dat het steeds drukker wordt. Dit vind ik wel leuk, want dan is er iets meer te doen dan 5 uur per dienst zitten. Wel denk ik nog vaak terug aan mijn vorige baan bij Obin. Man wat mis ik die gezelligheid! De collega’s hier zijn heel lief en aardig, maar lang niet zo gek als mijn oude collega’s uit Culemborg. Ik mis jullie😩

Ik ga snel nog wat patiënten langs voor het eten. De volgende blog komt sneller!

Liefs, Christa