Even terug in de tijd

Hallo lieve lezers,

Al weer even geleden dat ik mijn laatste blog heb geschreven. Vlak nadat ik mijn laatste blog heb geschreven, is er een totale 'black-out' op het eiland geweest. Op maandag 4 november rond 10 uur zat ik startklaar om te skypen met mijn leraar voor mijn tussenevaluatie toen plotseling de stroom uit viel. De stroom in het hospice valt vaker uit, dus ik had niet in de gaten wat er op dat moment gaande was op het eiland. Als het heeft geregend op het eiland, kan ik met bijna honderd procent zekerheid zeggen dat de stroom er af gaat in het hospice. Erg vervelend, maar dit is meestal na een uur of twee gefixt. Deze stroomstoring liep helaas net iets anders..

Toen ik van een bezoeker aan het hospice hoorde dat er in Willemstad geen stroom meer was had ik nog steeds niet in de gaten wat er allemaal gaande was. Pas toen ik hoorde dat de stoplichten niet meer werkten, de generator bij het ziekenhuis problemen had en alleen de Albert Heijn op het eiland open kon blijven drong het pas tot mij door. Tot overmaat van ramp overleed er een patiënt in het hospice. Door de stroomstoring kon het bed niet meer naar ligstand waardoor de mond van de patiënt open bleef staan en kon de airco niet aan om het lichaam te koelen. De patiënt lag met de deuren open vol in de kijk van de rest van het hospice. Toen de familie met een mobiele telefoon gebeld kon worden en afscheid had genomen van de patiënt, moest de patiënt nog naar beneden om vervolgens te worden vervoerd in de lijkenwagen. Omdat de lift niet werkte, moest de patiënt op een brancard via de hoofdtrap en de huiskamer van het hospice naar buiten. Alsof dat nog niet alles was, was de accu van de lijkenwagen ook leeg en moesten er eerst startkabels gehaald worden om de accu op te laten. Kortom, een bijzondere dag om niet meer te vergeten.

Deze patiënt was het eerste overlijden wat ik heb meegemaakt tijdens mijn dienst. Ik reageerde er behoorlijk koel op. Ik had er geen moeite mee om bij de patiënt in de kamer te zijn en nam het uiteindelijk niet mee naar huis. Dit liet me wel beseffen dat ik misschien best wel geschikt kan zijn voor de palliatieve zorg of werken op een oncologische afdeling. Weer een mooie ontdekking voor in de toekomst.

Uiteindelijk hebben wij op 4 november ruim 15 uur zonder stroom gezeten. In de avond hebben wij met het huis de BBQ aangestoken en wat kaarsen gekocht. 

Omdat mijn lieve papa komt op 28 november, en ik vrij wil zijn in de periode dat hij hier is, loop ik op dit moment 5 dagen per week stage tot het einde van mijn stageperiode. Dit viel mij de eerste week even zwaar, maar ik weet waar ik het allemaal voor doe. Met paps ga ik vooral een actieve vakantie hebben. Zo gaan wij de Christoffelberg beklimmen, mee met een aquafari (op 'onderwaterscooters' duiken), naar Klein Curacao en vooral feesten en lekker eten. Gelukkig is het nog maar 10 dagen voor hij hier is, want man wat mis ik hem!

Mijn stage gaat op dit moment erg goed. Ik voel mij heel erg thuis in het team, en de collega's hebben al meerdere malen aangegeven of het wat voor mij is om hier na mijn opleiding te gaan werken. Het lijkt mij heel leuk om hier te gaan werken na mijn opleiding, maar ik wil eerst in Nederland lekker aan de slag. Ik zorg zelfstandig voor 4 à 5 patiënten per dag. Het enige waar ik niet bevoegd voor ben, is het uitzetten van de medicatie. Dit vind ik erg jammer, maar dit zijn de regels van het hospice. 

Jullie horen snel weer iets van mij!

Liefs, Christa