Laatste minuten in Curadise

Hallo lieve lezers,

Alweer een tijdje geleden dat ik mijn laatste blog heb geschreven. Wederom ontzettend druk gehad hier. Op dit moment zit ik op het vliegveld, te wachten tot de gate open gaat om weer naar Nederland af te reizen. Het afscheid net met mijn lieve vriendinnen was ontzettend lastig. Gelukkig zien we elkaar in Nederland, maar het is niet leuk om allemaal apart te vliegen.. Wel een leuk feitje, Broederliefde en The Partysquad vliegen ook lekker met mij mee.

Sinds 20 december heb ik vakantie van mijn stage. Wat heb ik het toch leuk gehad op mijn stage. Iedere dag weer een bijzonder verhaal of een bijzondere gebeurtenis. Ik heb ontzettend veel geleerd. Ik ga mijn collega's daarom ook ontzettend missen. Mijn stagebegeleiders Venka en Eunice hebben mij op zo'n mooie wijze laten zien hoe de zorg gaat in Curacao. Mijn Nederlandse collega's Shanna en Nancy hebben ook zeker een speciaal plaatsje in mijn hart. Ik heb ontzettend hard met hen gelachen, diepgaande gesprekken gehad, en een hoop geleerd. Ook mijn lieve collega's Ash en Gaby, wat een schatten zijn jullie! Hopi veel gelachen. 

Gister met mijn vriendinnetjes mijn laatste feestje gehad op Baya Beach. Lekker gehakt op Jebroer, en gedanst op The Partysquad en de Afrobros. Eigenlijk heb ik afgelopen alleen maar leuke feestjes gehad. Sinds vorige week zaterdag zat ik al bij ieder feestje; dit is de laatste keer zanzi, de laatste keer 27, de laatste keer cabana, de laatste keer madero.. Heel sad, maar aan alles komt een eind. 

Ik heb mijzelf wel beseft dat ik echt het mooiste half jaar van mijn leven is geweest. Ik ben heel zelfstandig geworden, veel gelachen, gehuild, hopi veel gezweet en de klaagmuur was ook geregeld aanwezig. Maar buiten dat, heb ik ook een hoop over mijzelf geleerd. Want wist ik veel dat ik echt zonder hulp een was kon draaien, lekker kon koken en mijzelf in het buitenland kan redden. Nu is dat is Curacao nog eenvoudig, maar ik weet zeker dat ik dit in een ander land ook wel kan.

Natuurlijk gaat niet alles over rozen hier op Curacao. Eerste kerstdag tijdens het stappen zijn mijn lievelingshakken kapot gegaan, en vlak daarna heb ik een auto ongeluk gehad. Met mij en mijn vriendinnen niks aan de hand! (kon ook niet, want ik reed met 15 km per uur tegen mijn voorganger aan perongeluk). Maarja, als je auto uit de oertijd komt, en van plastic is, is die natuurlijk zo stuk. Helaas was dit een duur grapje op het laatste moment. Net op het vliegveld stond ik met twee koffers in te checken, en was 1 koffer twee kilo te zwaar. Uiteraard mag ik dan midden in die rij de koffers open maken om een dekbed en een handdoek in de andere koffer te leggen. Op hoop van zegen dat mijn koffers Nederland redden, want de ritsen staan letterlijk op springen. 

Ik kreeg afgelopen week vaak de vraag of ik zin had om naar huis te gaan. Tuurlijk verlang je thuis naar een warme douche, mijn autootje en mijn familie en vriendinnen. Maar ik ga het leven hier ook bizar erg missen. De rust, relaxte mensen, het warme weer en binnen vijf minuten op het strand staan. 

Tot snel Curadise

X Christa