Even Apeldoorn bellen

Hallo lieve lezers,

Het leven in Curacao gaat zeker niet over rozen. Op dit moment lig ik ziek op bed met een flinke keelontsteking. Afgelopen weekend voelde ik mijzelf al niet optimaal, maar dat kan natuurlijk ook door de warmte komen. Toen ik gister op stage last kreeg van keelpijn, een vreselijk bonkend hoofd en misselijkheid, ben ik nadat mijn dienst klaar was direct naar huis gereden en op bed gaan liggen. Om er zeker van te zijn dat het niks ernstigs was, ben ik deze ochtend naar de huisarts geweest. Na wat vragen en een onderzoek bleek het te gaan om een keelontsteking. Hiervoor heb ik een antibioticakuur gekregen en het strenge advies om rust te nemen. 

Voor dit allemaal gebeurde, is mijn auto stuk gegaan zaterdag. Nadat de wegenwacht concludeerde dat het start systeem stuk was, is mijn Picanto weggesleept en rij ik nu in een vervangende Volvo aka pooierbak uit 1900. Als het goed is zou ik vandaag de auto terug krijgen, maar het blijft Curacao. Wellicht dat mijn Picantootje volgende week weer helemaal gemaakt is. 

Verder gaat het hier nog allemaal prima. Ik begin steeds meer te wennen aan de hitte en de cultuur. Ook heb ik nog veel contact met Nederland. Ondanks het vele contact, verlang ik nog geen moment terug naar het Koude Kikkerlandje. In sommige dingen mis ik Nederland absoluut. Als ik zie hoe goed wij het hebben in Nederland betreft zorg en onderwijs, mogen wij echt in onze handjes klappen. Op stage heb ik helaas al zo veel dingen mogen zien die in Nederland verholpen kunnen worden, maar door bijvoorbeeld gebrekkige middelen op Curacao niet. Ik voel me soms schuldig tegenover die mensen, en ik zou ze het liefste allemaal mee naar Nederland nemen.

Ik ga nog even rusten,

Jullie horen snel nog iets van mij!

X Christa